Is That Black Enough for You?!? สีดำเพียงพอสำหรับคุณหรือไม่?!?

ความเข้าใจอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ภาพยนตร์ผสมผสานกับความหลงใหลของคู่รักตัวจริงในภาพยนตร์สารคดียอดเยี่ยมเรื่อง “Is That Black Enough for You?!?” ซึ่งกำหนดรูปแบบประวัติศาสตร์ของโรงภาพยนตร์แบล็กจนถึงและผ่านหนึ่งในบทที่สำคัญที่สุด ในปี 1970 Elvis Mitchell นักวิจารณ์จาก New York Times เขียน บรรยาย และกำกับโครงการที่มีความทะเยอทะยานอย่างไม่น่าเชื่อนี้

ซึ่งรวมถึงคลิปจากภาพยนตร์กว่าร้อยเรื่อง บทสัมภาษณ์กับนักแสดงในตำนานอย่าง ซามูเอล แอล. แจ็กสัน, ลอเรนซ์ ฟิชเบิร์น, วูปี้ โกลด์เบิร์ก และแฮร์รี่ เบลาฟอนต์ที่น่าทึ่ง ที่น่าหลงใหลจนแทบอยากจะให้มิทเชลใช้เวลาอยู่กับเขาเพียงสองชั่วโมง เบลาฟอนเต้เป็นเพียงส่วนหนึ่งของเรื่องราวของคนผิวดำทั้งในภาพยนตร์และเบื้องหลัง ยกระดับโดยงานเขียนของมิตเชลล์

แต่จุดแข็งที่แท้จริงที่นี่คือความเชี่ยวชาญในการประกอบภาพยนตร์ของเขา ไม่เพียงแต่นำเสนอไฮไลท์ของประวัติศาสตร์ภาพยนตร์ แต่ยังเชื่อมโยงเรื่องราวเหล่านั้นเข้าด้วยกัน เผยให้เห็นว่า Micheaux นำไปสู่ปัวติเยร์ซึ่งนำไปสู่เฮย์สอย่างไร เป็นต้น ภาพยนตร์คือหนังสือประวัติศาสตร์เชิงภาพ เครื่องย้อนเวลาสำหรับยุคต่างๆ แต่ต้องใช้มัคคุเทศก์อย่างมิทเชลล์เพื่อทำความเข้าใจว่ายุคเหล่านี้ไม่มีอยู่ในสุญญากาศได้อย่างไร ทั้งสองสะท้อนให้เห็นถึงวัฒนธรรมและส่งผลกระทบต่อมันไปพร้อม ๆ กัน

ตอนแรก “นั่นดำพอสำหรับคุณหรือเปล่า!?” เกือบจะไม่มีโฟกัสในโครงสร้างที่หมุนได้อิสระ เคลื่อนไปมาผ่านประวัติศาสตร์ของโรงภาพยนตร์สีดำในลักษณะที่ให้ความรู้สึกเป็นส่วนตัวมากกว่าตามลำดับเวลา แน่นอน มิทเชลล์ผู้ไม่ลังเลใจไม่กลัวที่จะโต้เถียงกันแทบจะในทันที โดยสังเกตการเหยียดเชื้อชาติในภาพยนตร์อันเป็นที่รักมากมายและแม้แต่การ์ตูนสำหรับเด็ก

อย่างไรก็ตาม แม้จะมีน้ำเสียงที่เกือบจะพูดได้ของเขา

แต่เขาก็ตั้งใจอย่างมากในโครงสร้างของภาพยนตร์เรื่องนี้ตั้งแต่เริ่มแรก โดยกำหนดว่าการเคลื่อนไหวทางศิลปะมาจากตัวเลือกที่อาจมีมาหลายชั่วอายุคนมาก่อนอย่างไร

เมื่อเขาเข้าสู่โครงสร้างตามลำดับเวลามากขึ้นหลังจากเข้าสู่ยุค 70 ฐานความรู้ของส่วนแรกของภาพยนตร์แจ้งบทเรียนประวัติศาสตร์ เขาไม่ค่อยวาดเส้นอย่างชัดเจนจากโครงการหนึ่งไปยังอีกโครงการหนึ่ง แต่จริงๆ แล้วแสดงให้เห็นว่าศิลปะและวัฒนธรรมผสมผสานกันอย่างไร ทำให้เกิดเป็นสารคดีที่แห้งเหือดแห้งโลดโผน

Mitchell ระมัดระวังอย่างมากในการกำหนดกรอบภาพยนตร์ Black ให้เป็นส่วนหนึ่งของโรงภาพยนตร์ทั้งหมด โดยสังเกตว่าได้รับอิทธิพลจากการเคลื่อนไหวที่มักเริ่มต้นในวัฒนธรรมสีขาว เช่น ตะวันตกและหนังสยองขวัญอย่างไร และที่น่าสนใจคือสังเกตว่าวิสัยทัศน์ของผู้สร้าง Black

นั้นจะเกิดขึ้นบ่อยเพียงใด กำหนดรูปแบบคู่กันที่ไม่ใช่ POC ทุกครั้งที่คุณคิดว่าเขาอาจข้ามบทหนึ่งของประวัติศาสตร์ภาพยนตร์แบล็ก เขาจะพบวิธีที่จะรวมมันเข้าด้วยกัน เป็นสารคดีที่ครอบคลุมอย่างน่าทึ่ง แม้จะอยู่ที่ 135 นาที ครีเอเตอร์ที่อายุน้อยกว่าจะถูก “ไฮไลท์” ฟุ้งซ่านเกินกว่าจะลองทำบางสิ่งที่อัดแน่นไปด้วยโปรเจ็กต์ต่างๆ

“ดำเพียงพอสำหรับคุณหรือเปล่า!” ทั้งทางตรงและทางอ้อมตอบคำถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับโรงภาพยนตร์ Blaxploitation มันกรองออกไปในรูปแบบการสร้างภาพยนตร์รูปแบบอื่นๆ มากมายในทศวรรษต่อ ๆ ไป โดยทิ้งรอยนิ้วมือไว้ทั่วโรงภาพยนตร์ประเภทต่างๆ และหล่อหลอมวัฒนธรรมผ่านการเป็นตัวแทนที่ค้างชำระมานาน มิทเชลล์สร้างกรณีที่มั่นคงมากว่าโรงภาพยนตร์สีดำในยุค 70 นั้นมีรูปแบบและมีอิทธิพลพอ ๆ กับผู้แต่งผิวขาวที่นิยามยุคปฏิวัตินั้นโดยทั่วไป

“จงมีความสุขกับสิ่งที่คุณทำ ที่เป็นของคุณ” นั่นเป็นส่วนหนึ่งของคำพูดที่น่าอัศจรรย์ในช่วงท้ายของภาพยนตร์ของ Mitchell และสรุปทั้งความหลงใหลในผลงานชิ้นนี้และวิธีการที่โปรเจ็กต์ทั้งหมดนี้เกี่ยวกับการเป็นเจ้าของ เป็นการบุกเบิกหลักการสีขาวของประวัติศาสตร์ภาพยนตร์ที่เต้นรัวด้วยความหลงใหลของผู้สร้างและเสียงที่เป็นแรงบันดาลใจให้เขา

ผู้คนมักถามว่าเหตุใดความหลากหลายและการเป็นตัวแทนจึงมีความสำคัญ แม้กระทั่งเปลี่ยนให้กลายเป็นประเด็นพูดคุยเชิงต่อต้านวัฒนธรรมที่ถูกกล่าวหาว่าตื่นขึ้น ฉันไม่สามารถเข้าใจใครที่เดินจากสารคดีนี้ไปและไม่รู้สึกซาบซึ้งมากขึ้นสำหรับความจำเป็นในการได้ยินทุกเสียงและทุกคนรู้สึกเป็นตัวแทนผ่านงานศิลปะ มีเรื่องราวมากมายที่จะบอกเล่า และเราทุกคนก็รวยขึ้นเมื่องานศิลปะของเราขยายความ

 

ติดตามบทความ / ข่าวสารเพิ่มเติม ได้ที่ : ltluk.com